Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ''Αφάνας'' είναι εδώ....

Η Μαρία γέννησε μέσα σε 2 ώρες, φυσικά, χωρίς τίποτα, ούτε επισκληρήδιο, ούτε τίποτα.
Είναι και μισή Βίγκινγκ, το λέει η καρδιά της. 
Είχε κάνει μαθήματα στην Ευτοκία, το είχε ψάξει, ήξερε ακριβώς τι θα συμβεί.
Στις 7 πήγαμε στο νοσοκομείο στις 9.30 γέννησε.
Στο Αλεξάνδρα, urban κατάσταση εντελώς, παρακμή το κτίριο, η δουλειά γίνεται  με πολλή αυτοθυσία από το προσωπικό.
Θυμάμαι εκείνες τις ημέρες είχα βγάλει ένα σλόγκαν που έλεγα :
''Οταν ήμουν μικρός θαύμαζα τον Eddie Vedder από τους Pearl Jam, τώρα θαυμάζω την Πέρμα που δουλεύει στο Αλεξάνδρα''.
Ένιωθα πολύ όμορφα εκείνες τις μέρες στο νοσοκομείο, ήταν ίσως οι καλύτερες μέρες της ζωής μου.
Τα μεσημέρια πήγαινα στα Ιλίσια και έτρωγα στην Μάστρα, το βράδυ γύρναγα σπίτι και ένιωθα πολύ τυχερός. Είδα την μητέρα μου τόσο χαρούμενη. Ποτέ δεν την είχα δει έτσι.
Βουρκώνω τώρα που το γράφω, τίποτα δεν με έχει κάνει τόσο χαρούμενο όσο η χαρά της μητέρας μου. Ταλαιπωρημένος άνθρωπος η Έλενα, με 15 χρόνια άρρωστο άνδρα στο σπίτι,
της βγήκε η παναγία να μας μεγαλώσει. Ούτε διακοπές, ούτε θέατρο, ούτε τίποτα.
Και τα τελευταία της λεφτά μου τα έδωσε για να πάω να γίνω φωτογράφος.
Της χρωστάω.
Μετά σπιτάκι μας με τον μπέμπη ήταν ωραία αλλά και ζόρικα.
Καλοπερασάκιας εγώ, έχω μάθει με τις εκθέσεις μου, τα σινεμαδάκια μου,
τα ποτάκια μου, τα brunch τις Κυριακές...
Τώρα έμαθα να φτιάχνω pancakes και μοχίτο στο σπίτι.
Αλλά ο μπέμπης είναι υπέροχος.
Πανέμορφος. Ένα αγγελούδι που όλο χαμογελάει και κάνει μουτράκια.
Και που γκρινιάζει πάλι όμορφος είναι.

Μετά η ζωή αλλάζει. Γίνεται πιο οικογενειακή. Οι φίλοι θα έρθουν να σε δουν μια-δυο, μετά έχουν άλλο πρόγραμμα από εσένα. Αλλα οκ, μια χαρά, νορμάλ είναι αυτό.
Και οι οικογενειακές καταστάσεις είναι ωραίες, είναι κάπως ουσιαστικές.

Με τον μπέμπη είπα να κάνω ένα off με την δουλειά, του τύπου να μην το κυνηγήσω πολύ και να αποφύγω να κλείσω πολλές φωτογραφήσεις το 2016. Το κατάφερα αλλά μάτωσα πολύ οικονομικά,
σε βαθμό που μου βγήκε λίγο ξινο και θυμήθηκα πως είναι να είσαι άφραγκος, που αυτό δεν είναι θέμα, να έχεις υποχρεώσεις και να τις καθυστερείς με χαλάει.
Τεσπα, τώρα σιγα-σιγά το φέρνω στα ίσια του το πράγμα και όλα κουλ.
Βάσανο πάντως τα οικονομικά. 

Τον Αύγουστο τον περάσαμε οικογενειακά στο Λουτράκι, ωραία αλλά και λίγο βαρετά,
είπαμε, το θέλω και το Κουφονήσι μου εγώ, μια Σκύρο, μια Φολέγανδρο, κάτι πιο γαμάτο ρε παιδί μου. Μετά πήραμε τον μπέμπη και πήγαμε στα Λουτρά Αριδαίας για έναν γάμο και γελάσαμε πολυ στο τρένο, έγινε πραγματικά η μασκότ ο μπεμπάκος μας.






Δεν υπάρχουν σχόλια: