Κοίτα με τα μάτια της καρδιάς

Ερχομαι απο το θανατο των παιδικων μου χρονων

και τη μοναξια που εχω ζησει
Μες στην ομιχλη τοση ενοχη
να θυμηθω χρονια που ταξιδευω
τοσο μακρια απο το φως και την αγκαλια σου
σαν ναυτης τυφλος
ειναι αυτος που δεν ξερει που παει
Πως να παει και γιατι
και προς του δρομου τη βουη
Ζωντας το φοβο του μες στο σκοταδι
Σε κοιτουσα με τα ανοιχτα ματια
με τα ματια της καρδιας
Γυρεψα τον πατερα μου, δεκατρια χρονων
και απο τοτε σαν πετρα
πετρα που κυλλαει
απ' το σπιτι, διχως χαρα
ημουν παιδι, διχως στοργη
και εσυ μου λεγες παντα
Πηγαινε μπροστα
Διχως πισω και εγω να κοιταξω
γινομουν καταρτι, σαν το καταρτι
Καπετανιος καταραμενος
Φτανει νεκρος, μανα, νεκρος
και ρωτουσα εγω τους κουρσαρους
Εφτανε στο λιμανι νεκρος
Των λουλουδιων πριγκιπισσα ησουν για μενα
και εγω Ρομπεν των δασων
το χρυσαφι απ' τους πλουσιους
να δωρισω στους φτωχους
Σε μερη εχθρικα
σε εβρισκα να ανασταινεις τους αλλους
ψαρευες ψυχες
και εγω να 'μαι ερημιτης για σενα
μες στα κλουβια
με τις μαιμουδες που πεινανε
σε εβρισκα να κλαις, σε εβλεπα να κλαις
Για τον πατερα που εγω τραγουδουσα
Με το ηχο της φωτιας
Ασε μια στιγμη τα ματια σου
Μανα μοναχη
και γυριζουμε σε αυτο τον κοσμο
πεζοποροι στη βροχη
Νυχτα βαθεια και παγωνια
η ζωη μου ως τωρα
Μανα αιμοραγω, ΑΙΜΟΡΑΓΩ!
πουθενα δεν μπορω να πιστεψω
τι ειδα προχτες
με στις σκιες καθως ερχομουνα σπιτι
Τον ταχυδρομο να παιζει ζαρια
με του δρομου τα παιδια
και ολα ανοιχτα
τα γραμματα ειδα ολου του κοσμου
ποτε ξανα, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
αυτα τα ματια της καρδιας
αλλος δεν παιρνει, οχι δεν παιρνει
τωρα ειμαι εδω και ανηκω σε μενα
Γιατι βλεπω λυσασμενα τα κορακια τριγυρναν
Παρασκευη, θα σ' αγαπω οπως και πρωτα
Μανα σ'αγαπω, στα χερια μου κραταω για σενα
Γαλαζιο φως, αφου περασα μεσα απ' τη λασπη
και τη σκοτεινια, τωρα βρισκομαι εδω κουρασμενος
θελω μονο να σε δω...
Κοιτα με τα ματια της καρδιας
Πες μου "σ'αγαπω"