τα καλοκαίρια μου

Σαν παιδί πέρναγα τα καλοκαίρια μου στην Τρίπολη με τον παππού και την γιαγιά.
Οι γονείς μου είχαν μαγαζί, οπότε είχαν πολύ δουλειά και το καλοκαίρι τους ήταν λίγες μέρες ξεκούραση μόνο.
Στην Τρίπολη, τα πρωινά έκανα βόλτες στο ''πρακτορείο '' και αγόραζα μανιωδώς κόμικ η έκανα θελήματα, τα παιδιά τρώγαμε πολύ χώσιμο τότε !!!
Όσο για τα απογεύματα τρώγαμε παγωτά και παίζαμε με τις ώρες.
Ήταν πολύ αγνά, ήταν και η Τρίπολη σαν κινηματογραφικό σκηνικό τότε.
Με τις γιαγιάδες με τα μαντίλια και τους πάντα μεθυσμένους μουστακαλήδες παππούδες στα καφενεία, λίγα αυγά και πατάτες για το βράδυ, φτωχικά και πλούσια μαζί.
Ύστερα από τα 17 και μετά άρχισαν οι εκδρομές στο Αιγαίο με φίλους.
Τότε ήτανε η Ίος πολύ φάση, απίστευτα βράδια, απίστευτα πάρτι,
πολλά ναρκωτικά, ανοιχτά μυαλά, τι να λέμε τώρα, θα εκτεθούμε.
Αλλά θυμάμαι και τα γλυκόπικρα καλοκαίρια στην Αθήνα.
Το λιώσιμο στην Ομόνοια και στα Εξάρχεια την δεκαετία του 90'
(είχε και πιο πολύ νέφος τότε), τα βραδάκια στο Θησείο, στο Χοροστάσιο
και στις πλατείες του Κολωνού και του Μεταξουργείου.
Θυμάμαι που περιμέναμε να κάνει ο Παναθηναϊκός το πρώτο φιλικό,
αρχές Αυγούστου, και μετά να πάμε διακοπές στα νησιά και επίσης θυμάμαι τον κόσμο,
όλο τον κόσμο όχι μόνο τους φοιτητές, να είναι έξω κάθε βράδυ,
ντυμένος χύμα στις λαικές γειτονιές.
Ωραία ήταν, ωραία είναι, ωραία θα' ναι.
Το καλοκαίρι είναι ο κυριότερος λόγος για να ζεις στην Ελλάδα.
Καλά να περάσουμε.