photographic

Έτσι λοιπόν, ήρθε η ώρα να αδειάσω τον σκοτεινό μου θάλαμο,
φοιτητικό καταφύγιο ασπρόμαυρων ονείρων και όχι μόνο.
Ανάμεσα στην σκόνη και σε εκτυπώσεις που κάποτε θεωρούσα αριστουργήματα,
ανάμεσα σε μνήμες απο τα πρώτα πρωινά αυτοκίνητα που μου θύμιζαν οτι ξημερώνει,
θεέ μου, πόσα έχουν αλλάξει !
Κάρτες απο επαγγελματικά εργαστήρια του κέντρου που έχουν κλείσει,
φωτογραφίες που είχα ξεχάσει οτι είχα βγάλει,
φίλοι που περνάγαμε γαμάτα και τώρα δεν έχω καν το τηλεφωνό τους,
μια δεκαετία περνούσε απο τα μάτια μου μαζεύοντας τις φωτογραφίες μου,
το ''Σχήμα'' στην Τρικούπη, οι ''Χάρτες'' πάνω απο την πλατεία, οι μποέμ ταβέρνες της Μαυρομιχάλη,
οι συναντήσεις στο Βοξ,
οι βόλτες στην Σταδίου και στην Ομόνοια για μια καλή φωτογραφία.
Ωραία ήταν. Αγνά.