Being Alive........

Oύφο

Toν είδα να περπατάει έξω από τον Στριλιγκά στην Αριστείδου.
Κακοντυμένος, λίγο βρώμικος, φαινόταν βλάκας.
Ένα ούφο με λάθος ρούχα, ένας χαζούλης.
Κι όμως είναι ο σημαντικότερος νέος Ελληνάς τραγουδιστής και σκηνοθέτης.

Το ίδιο είχα πάθει και με άλλους αγαπημένους.
Τους βλέπεις απο κοντά και λες ''πόσες μέρες έχει να βγει ρε συ τούτος από το σπίτι και έχει τζαζέψει ;''. Μπορεί να είναι και έτσι.

Νατάσσα Μποφίλιου - Το όνομά μου

Ο Μάρκος

Μετά από πολλά ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι, τον μπέμπη τον λέμε Μάρκο.

Δεν ξέρω γιατί σκαλώνουν με αυτά οι γονείς, το πάθαμε και εμείς. 2-3 μήνες σκεφτόμασταν το όνομα και είχαμε κολλήσει. Η δικιά μου μου πρότεινε το Μάρκος γιατί είναι και εύκολο στα Αγγλικά ( η δικιά μου είναι μισή Αγγλίδα ) και εμένα το Μάρκος μου θυμίζει αυτό το τραγούδι της Πλάτωνος, που ήταν ας πούμε  η πρώτη μου επαφή με την τέχνη.
Θυμάμαι ήμουν πολύ μικρός όταν το είδα, φοβήθηκα λίγο, ήταν λίγο φοβιστικό για ένα παιδί, αλλά απο τότε κατάλαβα οτι υπάρχει και κάτι πιο βαθύ στην ζωή που με ενδιαφέρει.
Tώρα είναι λίγο weird όλο αυτό, αλλά έτσι είναι τα σκαλώματα !

Ο ''Αφάνας'' είναι εδώ....

Η Μαρία γέννησε μέσα σε 2 ώρες, φυσικά, χωρίς τίποτα, ούτε επισκληρήδιο, ούτε τίποτα.

Είναι και μισή Βίγκινγκ, το λέει η καρδιά της. 

Είχε κάνει μαθήματα στην Ευτοκία, το είχε ψάξει, ήξερε ακριβώς τι θα συμβεί.

Στις 7 πήγαμε στο νοσοκομείο στις 9.30 γέννησε.

Στο Αλεξάνδρα, urban κατάσταση εντελώς, παρακμή το κτίριο, η δουλειά γίνεται  με πολλή αυτοθυσία από το προσωπικό.

Θυμάμαι εκείνες τις ημέρες είχα βγάλει ένα σλόγκαν που έλεγα :

''Οταν ήμουν μικρός θαύμαζα τον Eddie Vedder από τους Pearl Jam, τώρα θαυμάζω την Πέρμα που δουλεύει στο Αλεξάνδρα''.

Ένιωθα πολύ όμορφα εκείνες τις μέρες στο νοσοκομείο, ήταν ίσως οι καλύτερες μέρες της ζωής μου.

Τα μεσημέρια πήγαινα στα Ιλίσια και έτρωγα στην Μάστρα, το βράδυ γύρναγα σπίτι και ένιωθα πολύ τυχερός. Είδα την μητέρα μου τόσο χαρούμενη. Ποτέ δεν την είχα δει έτσι.

Βουρκώνω τώρα που το γράφω, τίποτα δεν με έχει κάνει τόσο χαρούμενο όσο η χαρά της μητέρας μου. Ταλαιπωρημένος άνθρωπος η Έλενα, με 15 χρόνια άρρωστο άνδρα στο σπίτι,

της βγήκε η παναγία να μας μεγαλώσει. Ούτε διακοπές, ούτε θέατρο, ούτε τίποτα.

Και τα τελευταία της λεφτά μου τα έδωσε για να πάω να γίνω φωτογράφος.

Της χρωστάω.

Μετά σπιτάκι μας με τον μπέμπη ήταν ωραία αλλά και ζόρικα.

Καλοπερασάκιας εγώ, έχω μάθει με τις εκθέσεις μου, τα σινεμαδάκια μου,

τα ποτάκια μου, τα brunch τις Κυριακές...

Τώρα έμαθα να φτιάχνω pancakes και μοχίτο στο σπίτι.

Αλλά ο μπέμπης είναι υπέροχος.

Πανέμορφος. Ένα αγγελούδι που όλο χαμογελάει και κάνει μουτράκια.

Και που γκρινιάζει πάλι όμορφος είναι.

Μετά η ζωή αλλάζει. Γίνεται πιο οικογενειακή. Οι φίλοι θα έρθουν να σε δουν μια-δυο, μετά έχουν άλλο πρόγραμμα από εσένα. Αλλα οκ, μια χαρά, νορμάλ είναι αυτό.

Και οι οικογενειακές καταστάσεις είναι ωραίες, είναι κάπως ουσιαστικές.

Με τον μπέμπη είπα να κάνω ένα off με την δουλειά, του τύπου να μην το κυνηγήσω πολύ και να αποφύγω να κλείσω πολλές φωτογραφήσεις το 2016. Το κατάφερα αλλά μάτωσα πολύ οικονομικά,

σε βαθμό που μου βγήκε λίγο ξινο και θυμήθηκα πως είναι να είσαι άφραγκος, που αυτό δεν είναι θέμα, να έχεις υποχρεώσεις και να τις καθυστερείς με χαλάει.

Τεσπα, τώρα σιγα-σιγά το φέρνω στα ίσια του το πράγμα και όλα κουλ.

Βάσανο πάντως τα οικονομικά. 

Τον Αύγουστο τον περάσαμε οικογενειακά στο Λουτράκι, ωραία αλλά και λίγο βαρετά,

είπαμε, το θέλω και το Κουφονήσι μου εγώ, μια Σκύρο, μια Φολέγανδρο, κάτι πιο γαμάτο ρε παιδί μου. Μετά πήραμε τον μπέμπη και πήγαμε στα Λουτρά Αριδαίας για έναν γάμο και γελάσαμε πολυ στο τρένο, έγινε πραγματικά η μασκότ ο μπεμπάκος μας.

Πάει καιρός.....

Πω,πω, πάει τόσος καιρός....
Στις αρχές του 2015 αγοράσαμε το σπίτι στα Άνω Πετράλωνα.
Μου ταιριάζει τόσο αυτή η περιοχή...
Η ζωή είναι γλυκιά και απλή...
Ύστερα την Άνοιξη του 2015 πήγαμε στην Κούβα.
Τι να γράψεις τώρα για την Κούβα.
Υπέροχη εμπειρία.
Μετά από την Κούβα η fpgirl έμεινε έγκυος.
Ούτε αυτό περιγράφεται ! Mε το που μου το είπε, ένιωσε τόσο ήρεμος, τόσο έτοιμος.
Είναι και κάτι άλλο. Η fpgirl  ήταν πάντα όμορφη, αλλά σαν έγκυος έγινε πιο όμορφη, διαφορετικά από ότι ήταν. Έγινε πιο όμορφος άνθρωπος.

Α, ναι,είναι και  τα πολιτικά. Χάρηκα τόσο όταν βγήκε ο Σύριζα.
Αλλά η χαρά κράτησε λίγο. Μετά, μας την έπεσαν οι άλλες δημοκρατίες του ευρώ,ήρθαν τα   capital controls, μαλακίες.
Εκεί είδα πολύ φοβισμένο τον κόσμο.
Είχα πάει και Κούβα που ο κόσμος έχει κάτι αρχίδια να,
και είδα μετά τους δικούς μας, τρομαγμένα ανθρωπάκια στις ουρές των ΑΤΜ.
Τέλος πάντων. Για επανάσταση δεν είμαστε. Ίσως ούτε και εγώ είμαι.
Τουλάχιστον δεν είμαι κότα να ψηφιζα ''ναι''.
Κάτι είναι κι αυτό.

Τον Αύγουστο πήγαμε στην Κύθνο και στη Νάξο. Κουκλιά και τα 2, ειδικά η Νάξος μου ταιριάζει πολύ. Μόνο με την χώρα της Νάξου δεν την παλεύω, πολύ κίνηση.
Στην Κύθνο βγάλαμε και το παρατσούκλι του μωρού, του ''Αφάνα'' όπως τον λέγαμε.
Μετά 2 μήνες γεμάτους φωτογραφήσεις και τέλη Οκτώβρη πήγαμε Εδιμβούργο που μένει (έμενε πια) ο αδερφός της fpgirl. Ζωάρα. Ένιωθα πολύ τυχερός. Ωραία η ζωή στο Εδιμβούργο !

Και μετά απο 3 μήνες έγινα μπαμπάς του '' Αφάνα''....

λαιβ