Ένας ύμνος για τα LADA

LADA η αλλoιώς LDA.
To μόνο αυτοκίνητο που πραγματικά ήταν αριστερό, underground, alternatine και ότι άλλος όρος έχει βγει ποτέ για να περιγράψει το διαφορετικό.
Το μόνο αυτοκίνητο που αν μπορούσες να το οδηγήσεις έπρεπε να σου δίνουν και δίπλωμα για φορτηγό ''στο καπάκι''.
Το μόνο αυτοκίνητο που δεν έγινε ποτέ μόδα, αντίθετα από τα cool δεν λέω αλλά, παραδεχτείτε το,
κοριτσίστικα, μινι κούπερ, ντεσεβο, κ.τ.λ
To μόνο αυτοκίνητο που έπαιρνες κατευθείαν το respect του υπόκοσμου.
Πας δηλαδή να ψωνίσεις μαύρο στους γύφτους στο Ζεφύρι.
Με τι θα πας ; Με το Yaris που σου πήρε ο μπαμπάς ;
Με mini cooper να σε λένε αδερφή τα γυφτάκια και να σε ρίχνουν στο ζύγι ;
Σου λέω ήταν καλή φάση.
Άσε το άλλο με τις κλήσεις.
Δεν έτρωγες ποτέ κλήσεις αν είχες LDA.
Δεν σε σταμάταγε κανείς ποτέ.
Τα LDA και τα υπουργικά τέτοια αντιμετώπιση.
To Μεταξουργείο, τα Εξάρχεια, ο Κολωνός, ήταν ένα απέραντο playground
που μπορούσες να κάνεις οτι θέλεις, να μπαίνεις ανάποδα, να φρικάρεις περαστικούς,
να το αφήνεις στην μέση του δρόμου και να μην τρέχει τίποτα.
Άσε τον σεβασμό που έπαιρνες όταν ήσουν παρκαρισμένος.
Οι άλλοι οδηγοί ούτε που τολμούσαν να παρκάρουν πιο κοντά από το ένα μέτρο.
Σίδερο το LDA, τα έσπαγε όλα, φόβος και τρόμος για γρατζουνίες και μικροχυπήματα.
Ψυχολογικά είχαν οι άλλοι, μην τους αγγίξει το φλωράμαξο τους ένα  LDA.
Έτσι είναι αυτά και να μην τα παραλέμε.
Άλλοι είχαν αυτοκίνητο, άλλοι είχαν LDA.