Mετά απο την δουλειά , στο γιουτιούμπι ακούω Καζάκη,
αντι να είμαι έξω και να πίνω ρακομελάκι.
Ανέχομαι τον Μπάμπη, ψαρώνω με την Σια
και θέλω να σπάσω, του Πρωτοσάλτε την οδοντοστοιχία.
Μα γρήγορα το μετανιώνω
'' Όχι ρε Γιάννη, αφού έχουμε δημοκρατία !''
Λιώνω στο Tvxs, με Protagon, Χατζηστεφάνου,
και σκέφτομαι ''πως φτάσαμε,ρε πούστη μου, εδω χάμου ;''
Bλέπω εφιαλτές με τον Γεωργιάδη
και απορώ πως κοιμάμαι κάθε γαμημένο βράδυ.
Αντι για κανα τσιγάρο η έστω ένα ποτάκι,
Την βρίσκω με έναν τύπο που τον λένε Βαρουφάκη.
Ειρήνη και αγάπη και όχι άλλα σκατά,
μας πως να μην μισήσεις την καργιόλα την Ξαφά ;
Και αυτό είναι η ποίηση, είναι μια κάποια λύση,
Μια προπαγάνδα ο καθένας μας, αφου έχει αγαπήσει.
Και όσο περισσότερα μαθαίνω, τόσα λίγοτερα ξέρω.
Μαλάκωσαν οι σιγουριές, και όλα μου τα θέλω.
Και μου έρχεται στο μυαλό, ένα σπίτι στην Κηφησιά,
στην Γλυκιά την Συμμορία,
ο Νικολαίδης να μου χαμογελά
''Μην δίνεις σημασία!''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου