Θέλει να δουλέψει κανείς ;

Iστορία 1.

Μιλάω με έναν γνωστό.
Δεν έχει δουλειά, δεν έχει λεφτά, δεν έχει καν αυτοκίνητο, μένει με την μάνα του,
ετών 32, ίσα που έχει λεφτά για έναν καφέ μέσα στην γειτονιά του φυσικά.
''Δεν πάω να δουλέψω'', μου λέει, για ''400 ευρώ courier απο εδώ και απο εκεί'',
''Ρε μαλάκα, τους σκίζουν την δουλειά, άστο δεν λέει''.
Το 2010 δεν πήγε καν διακοπές, ούτε και φέτος τον βλέπω......

Ιστορία 2.

Ο τύπος είναι μπατιράκι, 45άρης, έχει μια επιχείρηση που χρωστάει τα άπειρα, κυκλοφορεί με το ίδιο παντελόνι εδώ και 6 μήνες. Έχει πέσει έξω, χρωστάει πολλά ενοίκια, χιλιάδες ευρώ στο ΤΕΒΕ, έχει πιστωτικές στο κόκκινο, δεν μπορεί να πάρει δάνειο, του έχουν κόψει το ρεύμα στο μαγαζί. Έχει μια κόρη 23-24, κάθεται, δεν κάνει τίποτα.
Του προτείνω να πάει να δουλέψει σε κανένα καφέ, να βγάζει χαρτζιλίκι, να μην κάθεται και σπίτι. '' Μπα !'' μου λέει απόλυτα. '' Δεν γουστάρω να κοιτάνε τον κώλο του παιδιού''.
Βγάλτε συμπέρασμα τώρα εσείς.......

Ιστορία 3.

Άλλος γνωστός, άφραγκος και αυτός , μου ζητάει σε μια φάση 2 ευρώ για να βάλει βενζίνη στο μηχανάκι.
Του πιάνω την κουβέντα γιατί ξέρω ότι αλλάζει συχνά δουλειές και με αρχίζει ''τα μουνιά τα αφεντικά'' και τέτοια ξεπερασμένα όταν πλησιάζεις τα 40 όπως αυτός, '' που μου ζήτησε να κάτσω μισή ώρα παραπάνω'' κ.τ.λ.
Καλά ρε πούστη μου, κάποια στιγμή θα κάτσεις και μισή ώρα παραπάνω, σε όλες τις ιδιωτικές δουλειές γίνεται αυτό, πως θα κρατήσει κάποιος την δουλειά του αν λέει ''στα αρχίδια μου, εγώ φεύγω, κόψτε τον λαιμό σας ;''

Iστορία 4.

Άλλος γνωστός μου, ωραίος τύπος αλλά μεγάλο ψώνιο, έχει κάτι εισοδήματα και την βγάζει καθαρή και ωραία, αλλά έχει και μια επιχείρηση έτσι για να δουλεύει που και που, να κάνει το κέφι του.
Όλο το 2011, και έχουμε πια Μάιο, ζήτημα να έχει δουλέψει 6-7 μέρες.
Πάω να τον βοηθήσω να του σπρώξω μια δουλίτσα, να βγάλει 150 ευρουλάκια σε μια μέρα.
μπορεί και παραπάνω, στο αντικείμενο του. Στα αρχίδια του με έγραψε, ούτε μου απάντησε αν την θέλει την δουλειά.

Ιστορία 5.

Μια φορά, μια γκόμενα φίλου που σπούδαζε Ιατρική, παρεξηγήθηκε μαζί μου όταν της πρότεινα να δουλέψει σε κανένα καφέ 1-2 μέρες την βδομάδα, μιας και μου είχε σπάσει τα αρχίδια με τα γνωστά φλωρόφοιτητικά, '' η σχολή είναι μπουρδέλο και χάσαμε το εξάμηνο, άντε του χρόνου τώρα, βαρέθηκα να κάθομαι''. Αφού με κοίταξε με ύφος ''ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕ ΚΑΡΓΙΟΛΗ ,ΦΤΩΧΕ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ. ΕΓΩ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΩ ;'',
μου είπε θυμωμένη '' μα δεν κατάλαβες. εγώ είμαι γιατρός !''.
Άσε που μετά την προσβολή που της έκανα (απο οτι κατάλαβα, ποτέ, κανένας, δεν της είχε κάνει τέτοια εξωφρενική πρόταση !), κόψαμε κιόλας με το φιλαράκι.


Και μετά μας φταίνει οι ''ξένοι'', τρομάρα μας, που είμαστε ψώνια και τεμπέληδες του κερατά.