Οι Τούρκοι και εγώ

- Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου μου έλεγε
''Εμείς Γιαννάκη, ήρθαμε από την Τουρκία με το πλοίο''.

- Η άλλη μου η γιαγιά από την άλλη, όταν έκανα φασαρία και δεν με άντεχε άλλο,
με έβριζε '' Πάψε ρε Τούρκε !''.

- Επίσης, για να μην γυρνάω σε άλλες γειτονιές, η μάνα μου μου έλεγε,
''Μην πας από εκεί, εκεί είναι οι Τούρκοι!''
(για την περιοχή που λέμε τώρα Κεραμεικό και τότε μένανε κυρίως Πομάκοι, Τούρκοι, μουσουλμάνοι Έλληνες, πείτε το όπως θέλετε).
Και εγώ φοβόμουν και μέχρι την Κουμουνδούρου πήγαινα για μπάλα,
όχι πιο πέρα ( ναι, ρε παίζαμε μπάλα στην Κουμουνδούρου κάποτε και είχαμε κερδίσει και στοίχημα κοκακόλες !).

- Μετά μεγάλωσα, είδα ότι οι άλλες γιαγιάδες δεν φτιάχνουν λαχανοντολμάδες και το σπίτι τους δεν μυρίζει μπαχαρικά και παραξενεύτηκα !

- Ύστερα που έγινα αντράκι και πήγαινα στο γήπεδο να δούμε τον μεγάλο Παναθηναικό του Ζάετς, οι μεγάλοι φωνάζανε
''Γαμιέται η Αεκ και η Τουρκία !'' και φωνάζανε τους φίλαθλους της Αεκ ''τουρκόσπορους'', πράγμα που ο μπαμπάς μου βέβαια, μου είπε πως δεν ήταν καθόλου σωστό.

- Σε μια φάση, με πήραν φαντάρο και με πήγανε στην Χιο.
Εκεί πολλοί ξέραν Τουρκικά, πολλοί πηγαινοερχόντουσαν στην Τουρκία για δουλειές
και μικροαγορές, τι μας ήθελαν εμάς εκεί δεν πολυκατάλαβα ποτέ.
Πιο πολλά ξέρανε οι ντόπιοι για την ζωή στην Τουρκία, παρά για την ζωή στην Αθήνα.

- Αργότερα, είχε πολύ πλάκα στο Κουσάντασι (απέναντι από την Σάμο) μια φορά που ήμουν με ένα φίλο, ένας Τούρκος να μου λέει :
''Έλα το καλοκαίρι ! Οι Τουρκάλες τρελαίνονται για Έλληνες !''
και να με βάζει να του λέω Ελληνικές λέξεις για να τις λέει στους Έλληνες τουρίστες.

- Kαι μια άλλη φάση στην Ισταμπούλ, ένας Τούρκος μόλις έμαθε ότι είμαι Έλληνας
με ρώτησε με την κλασσική Τουρκική αθωότητα :
''Είναι αλήθεια ότι όλοι οι Έλληνες είναι πλούσιοι και το καλοκαίρι κλείνουν όλοι τα μαγαζιά τους το μεσημέρι και πάνε για μπάνιο ;''

- Θυμάμαι επίσης, στο τρένο για την Ισταμπούλ να διαβάζω τον ''Τούρκο στον κήπο'' του Ξανθούλη, ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στην ζωή μου,
και να νιώθω πολύ - πολύ ευτυχισμένος.

Μια μέρα θα βρω το χωριό του παππού μου που λέγοταν Μπουχιούχτερε
και θα πετάξω με αερόστατο πάνω απο την Καππαδοκία.


υ.γ - Το βράδυ θα πάω στα ''Σερμπέτια του Ψυρρή'' να φάω ένα Καζάν Ντιπι που το έφερε και η κουβέντα.