To πρώτο μάθημα!

Χθες είχα μια πολύ ωραία εμπειρία!
''Δίδαξα'' φωτογραφία για πρώτη φορά.
Θα κάνω ''εισαγωγή στην φωτογραφία'' σε μελλοντικούς γραφίστες.
Το βράδυ της Δευτέρας το πέρασα με το να οργανώνω το μάθημα της Τρίτης για να είμαστε και κυριλέ και έτσι και την Τρίτη ξεκίνησα για το μάθημα.
Βασικά,δεν είχα άγχος η τίποτα τέτοιο, απλά ντρεπόμουν λίγο. Οι μαθητές (μπου χα,χα !)ήταν μόνο κοπέλες (!!!!) με πολλές βασικές γνώσεις και όλα μια χαρά ! Βασικά , εκεί που την πάτησα είναι ότι δεν είχα νερό μαζί μου και όταν με έπιασε το μπλα-μπλα (ου ρε θύμα,ου ρε ψώνιο) πακετώθηκα και δεν είχα σάλιο να μιλήσω ! Τρελό τιπ για άπειρους καθηγητές λοιπόν το νεράκι ! Αλλά την πιο σημαντική στιγμή την ''ένιωσα'' μόλις τελείωσε το μάθημα .
Όταν έπιασα τον εαυτό μου να θέλει κι άλλο !!! Ειλικρινά ,ήθελα να μείνω εκεί στην συζήτηση για τον ''μαγικό' κόσμο της φωτογραφίας , την φωτογραφία ντοκουμέντο κ.τ.λ.
Βγήκα έξω (στον πραγματικό κόσμο) και είχα ένα σωρό δουλειές και εκκρεμότητες κι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να παρατείνω την νιρβάνα που ένιωθα .....
Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τον εγωκεντρισμό μας η την συνηθισμένη τάση για έπαρση που έχουμε εμείς οι άντρες κυρίως η απλά με το ''περνάμε καλά και βγάζουμε εύκολα λεφτά'' , πάντως σκέφτομαι πως οι μόνιμοι ''καθηγητές'' πρέπει να νιώθουν πετυχημένοι όταν διδάσκουν .... Η μήπως είναι προσωρινό αυτό και μετά είναι κι αυτό αγγαρεία?
Εγώ πάντως μια χαρά θα περάσω ....
Μήπως αυτό θα ήταν η τέλεια ''second job'' για μένα ?